Gabber Movie




Boterham met pindakaas

Het is de tweede dag van de lange tocht naar Nieuw Caledonie. Ik heb hoofdpijn en ik weet niet waar het van komt. Het kan zijn vanwege de aanzienlijke bult op mijn hoofd maar 2 dagen zonder het vertrouwde kopje koffie zou ook de oorzaak kunnen zijn. Die bult, precies boven op mijn hoofd kom door een wild slingerende boot vanwege een stevige windkracht 6 tot 7. Hoewel ik me enigszins schrap had gezet onder de doghouse kon ik niet voorkomen dat een flinke golf mij van loefzijde van de boot naar lij projecteerde. De bijna vrije val werd aanzienlijk afgeremd toen mijn hoofd een daklat raakte. Daarna had ik handen en voeten nodig om te voorkomen dat ik door het dichte raam van het doghouse naar buiten zou worden geslingerd. Een kleine boot op oceaan golven van een meter of 3 a 4 is geen pretje. Zeker niet als het je allereerste dag op een oceaan is. Een stevige wind is voor Gabber is geen probleem. Met een gemiddelde snelheid van 5.5 knopen en een maximum van 7.5 knopen heeft Gabber het wel naar haar zin. Voor de bemanning is het minder comfortabel. Door de deining zijn normale bezigheden zo goed als onmogelijk. Naar de WC gaan bijvoorbeeld is geen eenvoudige onderneming. Natuurlijk komt die ene hoge golf net op het moment dat je je broek op je enkels hebt hangen. Denk niet dat je als man in staat bent om doelgericht staand te kunnen plassen, dus die broek moet uit. In het rijtje van dingen die echt niet mogelijk staat koken. Het resultaat van de eerste 2 dagen op zee was dan ook dat ik uitsluitend boterhammen met pindakaas heb gegeten. 2 in de morgen, 2 in de middag en 2 als avond maal. Tijdens de tweede nacht ging de wind liggen. De golven werden minder en het 'normale' zeilleven en het genieten ervan kon beginnen.

Als zeezeiler hou je meerde keren per dag de statistieken bij. Positie, windkracht, windrichting, afgelegde afstand en eventuele bijzonderheden. Tijdens de derde dag van de oversteek viel mij iets bijzonders op. De gezeilde afstand tijdens de eerste dag was dankzij stormachtige wind 130 mijl. De tweede dag met dezelfde omstandigheden bleek de afstand slechts 104 mijl. De derde dag met beduidend minder wind zeilden we 108 mijl. Het vreemde was dat dag 2 voor mijn gevoel minstens 130 mijl had moeten zijn. In eerste instantie was het verschil niet te verklaren maar het bestuderen van de afgelegde route bracht helderheid. Tijdens de nacht heeft Paul zonder dat hij het in de gaten had de koers 90 graden gewijzigd. We zeilden een ruime windse koers richting Indonesie in plaats van de aan de windse koers naar Nieuw Caledonie. Ook mij is het ontgaan, Ik lag niets vermoedend in mijn bed de opgelopen slaapachterstand in te halen. Liever had ik een omweg van 25 mijl niet gemaakt maar het hoort bij een avontuurlijk leven. "Life begins at the end of your comfort zone", nietwaar?

Ruud



Naar boven